دیپلماسی نظامی برای جلوگیری از فعالشدن کانونهای بحران در منطقه/ نگاهی به اهمیت سفر وزیر دفاع روسیه به تهران
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۱۷۸۹۷
به گزارش قدس آنلاین، دیپلماسی دفاعی، توسعه همکاریهای دوجانبه و مقابله با تهدیدهای مشترک و تروریسم بینالمللی از جمله محورهای اصلی دیدارهای ارتشبد سرگئی شایگو با سرلشکر محمد باقری، امیر سرتیپ آشتیانی؛ وزیر دفاع و دیگر فرمانده بلندپایه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی عنوان شده است.
روابط دفاعی دوجانبه؛ گسترده و قوی
محمدمهدی یزدی، کارشناس مسائل دفاعی با تحلیل ابعاد این رویداد، در پاسخ به خبرنگار قدس با بیان اینکه ارتباط نیروهای مسلح دو کشور سابقه طولانی دارد و صرفاً محدود به یک حوزه نیست و تقلیل دادن تحلیلها به مقوله تبادل جنگندههای سوخو۳۵ نگاهی تکبعدی را متصور میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یزدی با اشاره به دعوت اوایل تیرماه سرلشکر باقری از سرگئی شایگو برای سفر به تهران، مناسبات دفاعی و خرید فروش تسلیحات را بخشی از روابط دوجانبه عنوان کرد کمااینکه تحویل یاک۱۳۰ به نیروهای مسلح نیز ممکن است زمینهساز ورود سوخو۳۵ به کشور باشد و میتوانند مانند تحویل سامانههای اس-۳۰۰ به ایران فتح بابی باشد برای مبادلات بیشتر تسلیحات دفاعی بین تهران و مسکو.
این کارشناس دفاعی، درگیری آذربایجان و ارمنستان را یکی دیگر از ابعاد احتمالی گفتوگوها در مذاکرات مقامات ارشد دو کشور دانست و بیان کرد: مسئله خرید تسلیحات دفاعی ساخت ایران توسط روسیه نیز محتمل است زیرا به تازگی در نمایشگاه دفاعی نظامی مسکو شاهد نمایش دستاوردهای موفق سامانههای ایرانی بودیم و طرف روس نیز با توجه به درگیریها و تهدیدهایی که متوجه خود میداند میتواند از گزینه تولیدات بصرفه تهران به عنوان یک فرصت استثنایی بهرهمند شود. کما اینکه امروز وزیر دفاع روسیه با امیر سرتیپ آشتیانی، وزیر دفاع کشورمان نیز دیدار خواهد داشت و در آن دیدار قطعاً مسائلی در خصوص صنعت دفاعی و دیپلماسی فعال دو کشور مطرح خواهد شد.
محمدمهدی یزدی با اشاره به تلاش برخی رسانهها برای یکطرفه جلوه دادن روابط نظامی تهران- مسکو تصریح کرد: پیش از آغاز پیشروی روسیه در مسیر دریای سیاه، روسها مشتری تسلیحات دفاعی ایرانی بوده و مبادلات دو کشور هیچ ارتباطی به حوادث اوکراین ندارد و روابط دفاعی در قالب مناسبات فیمابین دوطرفه و مبتنی بر اصول است. سبد محصولات دفاعی ایران متنوع است و روسیه یکی از متقاضیان خرید آنها به شمار میآید.
اشتراک مواضع تهران و مسکو در «قفقاز»
این کارشناس دفاعی با اشاره به اشتراک ایران و روسیه در خصوص جلوگیری از فعال شدن کانونهای بحران در منطقه قفقاز گفت: زمینهسازی برای ناامنی در نزدیکی مرزهای ایران از یک سو و احتمال باز شدن جبهههای تهدیدآفرین برای مسکو، از نقاط اشتراک دو کشور برای مخالفت با این دست تحرکات است و در آینده نزدیک ممکن است با عزم کشورهای منطقه، شاهد رفع چالشهای امنیتی ایجاد شده با دخالتهای دستهای رژیم صهیونیستی و غرب باشیم. جمهوری اسلامی ایران مخالف هر گونه درگیری و تغییر مرزهای راهبردی در منطقه قفقاز است.
منبع: قدس آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۱۷۸۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعالشدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقامهای ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشستها میتوانند مقدمهای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزههای جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاههای تاریخی موجب وارد آمدن آسیبها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژهای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تورهایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقاییها را یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادلهای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمودهای عینیتری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخصهای اقتصادی در شمار قابل ملاحظهای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشورها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره میکنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوارها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل میکنند. ایران نیز با توجه به ظرفیتهای صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. میتواند کالاهای ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی میتوانند آنها را در مقایسه با نمونهای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهادها و سازمانهای بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آنها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهادهای بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوندهای سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی میتواند روی کارتِ رایدهی آنها در نهادهای بین المللی حساب ویژهای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب میآید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنشها و رقابتهای ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار میشود.
۳. توسعه نفوذ بینالمللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقهای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقهای، طرح و برنامههایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مسالهای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب میشود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیتهای نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بسترهای مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بسترها و ظرفیتهایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقهای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار میشوند. معادلهای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.